Do opisu obiektów stosujemy atrybuty. Wyróżniamy atrybuty:
proste,
złożone,
hierarchiczne,
z parametrami.
Atrybut prosty
Atrybut prosty to atrybut, którego wartością jest wartość prosta, np. liczba lub literał (jednostka leksykalna reprezentująca ustaloną wartość liczbową, tekstową, itp.). Dla atrybutu prostego nie ma żadnych parametrów, które użytkownik mógłby zdefiniować przy generowaniem tabeli. Przykłady atrybutów prostych to: „Aktywny”, „Identyfikator PBN”, „Nazwisko i Imię”.
...
Atrybut złożony hierarchiczny
Atrybut złożony hierarchiczny stosowany dla opisu obiektu to atrybut, którego wartości mają strukturę taksonomii (drzewa). Wartością atrybutu hierarchicznego jest wartość z poziomu liścia w drzewie.
...
Atrybuty hierarchiczne w wykazie atrybutów są oznaczone ikoną drzewa:
...
Atrybut „Afiliacja” określa miejsce zatrudnienia pracownika uczelni. Zwykle jest to jedna z jednostek wydziału (instytut, katedra, zakład). Jeżeli:
struktura jest drzewem, w którym ścieżka do każdego liścia jest tej samej długości, np. każdy pracownik jest zatrudniony w instytucie, który jest częścią wydziału i nie ma odstępstw od tej zasady
iwartość przypisana obiektowi jest liściem w strukturze drzewowej, w tym przypadku jest to instytut
to można wybrać taki atrybut w celu pokazania całej hierarchii wartości. Ilustruje to tabela poniżej. Na pierwszym poziomie jest wydział, na poziomie drugim są podporządkowane wydziałom jednostki.
...
W rzeczywistości sytuacja jest inna. Nie wszyscy pracownicy na wydziałach są przypisani do jednostek wydziałowych (tj. do liści w drzewowej strukturze uczelni) – niektórzy są afiliowani do poziomu wydziału, inni do podległych instytutów i katedr, dlatego pierwsza linia dla każdego wydziału nie ma tytułu na poziomie przyporządkowanym jednostce wydziałowej.
...
Jeżeli hierarchia wartości atrybutu jest nieregularna, tj. dla różnych liści w tej hierarchii odległości do korzenia są różne, zaleca się nie prezentować tabeli w strukturze hierarchicznej. Alternatywą w takim przypadku jest:
pokazanie tylko najwyższego poziomu hierarchii, np. nazw wydziałów
pokazanie tylko najniższych wartości hierarchii (liści), np. nazw zakładów
pokazanie poziomu najwyższego, a jako wartości podporządkowanych – pokazanie liści
Sposób traktowania atrybutu hierarchicznego można ustalić po kliknięciu ikony hierarchii.
...
W wywołanym oknie możliwe są trzy opcje:
ustalenie przedziału dla głębokości drzewa,
wybranie tylko poziomu korzenia (najwyższego),
wybranie tylko poziomu liścia (najniższego).
...
W takim przypadku liczby osób zatrudnionych na wydziale, ale nieafiliowanych przy podległych jednostkach zostaną „włączone” do sumy pracowników jednostek wydziałów.
Ustawienie dla atrybutu „Afiliacja” wartości minimalnej 1 i maksymalnej na poziomie 2 da tabelę z dwoma poziomami dla tego atrybutu.
...
Ustawienie dla atrybutu „Afiliacja” wartości minimalnej 1 i maksymalnej na poziomie 2 oraz zaznaczenie opcji „korzeń” da następujący efekt:
...
Atrybut złożony z parametrami
Atrybut złożony to atrybut, którego wartością jest zbiór obiektów. Na przykład dla obiektu Naukowiec ważnym atrybutem jest:
lista publikacji,
lista wdrożeń opisująca projekt,
lista publikacji opracowanych w ramach projektu.
Atrybuty złożone w wykazie atrybutów w nazwie mają słowo lista. Istotną cechą atrybutów złożonych jest to, że w tabeli wynikowej mogą one być wizualizowane jedynie jako:
zbiór (np. przez wylistowanie w komórce wszystkich wartości atrybutów docelowych, tj. identyfikatory, nazwy)
za pomocą funkcji agregujących; na przykład dla atrybutu „Lista Publikacji” może to być liczność zbioru (w tym przypadku liczba autorów z wyszukanego zbioru) lub suma punktów przypisanych tym publikacjom.
Ponieważ obiekty z listy mogą mieć określoną typologię, często zachodzi potrzeba ograniczenia listy do określonego typu, dlatego atrybuty złożone często są wyposażone w szereg parametrów, które pozwalają ograniczyć zbiór listy do pewnego podzbioru.
Ograniczenia wprowadza się za pomocą ikony koła zębatego.
...
Atrybut „Lista publikacji” ma kategorie tj. zakres lat, rodzaj publikacji i znacznik pomijania dorobku nieafiliowanego przy instytucji.
Rozważmy przypadek, gdy chcemy w tabeli pracowników pokazać dorobek publikacyjny w zadanym zakresie lat, z rozbiciem na poszczególne typy publikacji. Oznacza to, że w przypadku atrybutu złożonego może zachodzić potrzeba jego użycia dla zbudowania kilku kolumn w tabeli dla:
publikacji z czasopism indeksowanych w bazie Journal Citation Reports (JCR),
rozdziałów w książkach,
materiałów konferencyjnych.
Z tego względu zachodzi konieczność stosowania kilkakrotnie funkcji agregujących, oddzielnie dla artykułów JCR, oddzielnie dla rozdziałów w książkach, oddzielnie dla materiałów konferencyjnych. Z drugiej strony, w każdej z tych kolumn chcielibyśmy mieć to samo ograniczenie listy publikacji do określonego przedziału lat. Dlatego możliwość definiowania parametrów istnieje na dwóch poziomach:
listy atrybutów (ustalenie wspólne dla wszystkich kolejnych użyć tego atrybutu)
funkcji agregującej (ustalenie specyficzne tylko dla wybranego agregatu).
Przykład 1.
Dla rozważanego przykładu atrybutu „Lista publikacji” przedział lat można określić na wyższym poziomie (tj. na liście dostępnych atrybutów), natomiast podtyp publikacji można określić na poprzez ograniczenie funkcji agregującej.
Dwa miejsca wyboru parametrów:
zakres lat – atrybut (parametr wspólny)
podtyp publikacji – pola agregujące (rozdzielnie dla każdego podtypu).